Państwo liberalne

Co oznacza państwo liberalne:

Państwo liberalne (lub liberalny stan prawny) jest modelem rządu opartym na liberalizmie rozwiniętym w okresie Oświecenia, między XVII a XVIII wiekiem.

Liberalizm przeciwstawiał się kontrolującemu i centralizującemu rządowi państwa absolutystycznego, którego głównymi cechami były akumulacja bogactwa, kontrola gospodarki i stosunek autorytaryzmu między rządem a ludem.

Państwo liberalne, zwane także liberalnym państwem prawa, jest ukierunkowane na waloryzację autonomii i ochronę praw jednostek, gwarantując im swobodę robienia tego, co chcą, o ile nie narusza to praw innych.

Ekonomicznie państwo liberalne jest bezpośrednim wynikiem interesów burżuazji. Jego głównym uczonym był Adam Smith, który uważał, że rynek jest wolny, gdy sam się reguluje bez ingerencji państwa. Jest to model odwrotny do państwa interwencjonistycznego, naznaczony wyczerpującą regulacją wszystkich obszarów gospodarki, w tym sektora prywatnego.

Jak powstało państwo liberalne?

Liberalne państwo powstało po Rewolucji Francuskiej, która była napędzana liberalnymi ideałami inspirowanymi twórczością Johna Locke'a. Angielski filozof, uważany za ojca liberalizmu, rozumiał, że ludzie urodzili się z naturalnym prawem do życia, wolności i własności prywatnej. Ta myśl spowodowała, że ​​państwo nie mogło już interweniować w tych sprawach.

Dla Locke'a relacja ludzi z rządem odbywa się za pośrednictwem umowy społecznej, w której społeczeństwo rezygnuje z pewnych praw, aby państwo było odpowiedzialne za utrzymanie porządku społecznego. W ten sposób liberalizm zainspirował ten model państwa mający na celu zagwarantowanie wolności jednostki przy jednoczesnym regulowaniu interesów społeczeństwa.

Kiedy absolutystyczna monarchia straciła władzę, a burżuazja przejęła kontrolę nad rewolucją, przywileje narodzin rodzin królewskich zostały zastąpione siłą kapitału. W konsekwencji istniało naturalne faworyzowanie klasy burżuazyjnej, która korzystała z braku interwencji państwa i nowych możliwości wolnego rynku.

Charakterystyka państwa liberalnego

Głównymi cechami państwa liberalnego są:

Indywidualna wolność

W liberalnym państwie jednostki posiadają wolności, których rząd nie może ingerować. W ten sposób jednostki mogą angażować się w dowolną działalność gospodarczą, polityczną lub społeczną na dowolnym poziomie, pod warunkiem, że nie narusza to praw innych osób.

Równość

W państwie liberalnym równość osiąga się poprzez poszanowanie indywidualizmu każdego człowieka. Oznacza to, że każdy musi być traktowany w ten sam sposób, niezależnie od płci, wieku, religii lub rasy, zawsze obserwując ich różnice, aby dać wszystkim takie same możliwości.

Tolerancja

Tolerancja jest konsekwencją równości, z jaką rząd traktuje jednostki w państwie liberalnym, w którym każdy ma możliwość bycia wysłuchanym i szanowanym, nawet podczas strajków i demonstracji.

Wolność mediów

Media działają bezstronnie i nie są związane z rządem w państwach liberalnych. W ten sposób media mogą publikować informacje swobodnie i nie stronniczo, zwłaszcza w kwestiach politycznych.

Wolny rynek

W państwach liberalnych tak zwana „niewidzialna ręka rynku” jest zdominowana przez brak interwencji rządu w gospodarkę. W ten sposób każda osoba fizyczna może prowadzić działalność gospodarczą, a tym samym rynek sam się reguluje.

Państwo liberalne, państwo socjalne i stan pomocy społecznej

Państwo liberalne jest państwem gwarantującym tak zwane prawa pierwszej generacji, które mają indywidualny i negatywny charakter, ponieważ wymagają powstrzymania się od państwa. Prawa te są uważane za podstawowe i dotyczą wolności, praw obywatelskich i politycznych.

Społeczne rządy prawa to takie, które dotyczy praw drugiej generacji, które wymagają skutecznego podejścia państwa. Są to prawa kulturalne, gospodarcze i społeczne.

Państwo opiekuńcze jest społecznym i gospodarczym stanowiskiem przyjętym przez rząd w celu zmniejszenia nierówności społecznych poprzez politykę dystrybucji dochodów, środki socjalne i świadczenie podstawowych usług.

Państwo neoliberalne

Państwo neoliberalne jest naznaczone postacią państwa jako zwykłego regulatora gospodarki.

Model ten został ustanowiony w kilku krajach w latach 70. po tak zwanym „kryzysie liberalizmu”, gdy brak interwencji państwa spowodował brak równowagi w prawie podaży i popytu i doprowadził do kryzysu gospodarczego w 1929 roku.

Wielki kryzys, znany także jako kryzys z 1929 r., Pokazał, że całkowity brak regulacji rynku doprowadził do nieokiełznanego rozwoju przemysłu i związanego z nim spowolnienia gospodarczego. W tym kontekście neoliberalizm przypisuje państwu minimalną rolę regulatora gospodarki, zawsze szanując wolny rynek i konkurencję.