Głosowanie spisowe

Co to jest Głos Spisu Powszechnego:

Głosowanie spisowe polega na ograniczeniu prawa do głosowania tylko do pewnych grup obywateli, zwykle tych o wysokim standardzie społecznym i ekonomicznym.

Ogólnie rzecz biorąc, głosowanie spisowe może nadal ograniczać prawo głosowania wyłącznie do innych grup, takich jak płeć, religia, pochodzenie etniczne itd.

Głosowanie spisowe nie jest systemem stosowanym w państwach demokratycznych, właśnie dlatego, że rani niektóre podstawowe zasady demokracji: suwerenność sprawowana przez lud w sposób równy i niedyskryminujący.

Dowiedz się więcej o znaczeniu demokracji.

Spis powszechny w Brazylii

Głosowanie spisowe było pierwszym modelem ustanowionym w Brazylii, od okresu kolonialnego do końca Imperium.

Głosowanie w spisie powszechnym przewidziano w Konstytucji Cesarskiej z 1824 r., Przy czym prawo to wygasło wraz z wprowadzeniem Konstytucji z 1891 r., Pierwszej od czasu wszczepienia republiki w kraju.

Ale nawet z końcem głosowania spisowego żebraki, analfabeci i kobiety nadal nie mieli prawa głosować z Konstytucją z 1891 roku.

Według zapisów historycznych pierwsze wybory w Brazylii pochodzą z 1532 r. I w tym przypadku wykorzystano system głosowania spisowego.

Tylko tak zwani „dobrzy ludzie”, tj. Osoby z bogatych rodzin o szlachetnych tytułach lub właściciele wielu nieruchomości, mogli głosować i startować w wyborach .

W ten sposób tylko bogaci ludzie mogliby konkurować i głosować na swoich przedstawicieli, całkowicie wykluczając resztę ludności, która była w większości biedna.

Zobacz także: znaczenie głosowania opcjonalnego.

Konstytucja z 1824 r. Określiła podstawowe warunki, aby obywatel mógł głosować: być mężczyzną, w wieku powyżej 25 lat i rocznym dochodem finansowym w wysokości co najmniej 100 milisekund, co w tamtych czasach było dość wysokie.

Podczas spisu wyborczego nie mogli głosować: kobiety, mężczyźni poniżej 25 roku życia, ogólnie pracownicy, Hindusi, żołnierze i niewolnicy.