Miłość platoniczna

Czym jest miłość platońska:

Miłość platońska jest rodzajem czułego lub wyidealizowanego związku, w którym element seksualny jest abstrakcyjny, przez kilka różnych gatunków, jak w przypadku czystej przyjaźni między dwiema osobami.

Miłość platońska może być także miłością niemożliwą, trudną lub nieodwzajemnioną . Często osoba ma platoniczną miłość i nigdy nie próbuje opuścić tej fazy, ponieważ boją się zranienia lub obawiają się sprawdzić, czy ich fantazje i oczekiwania nie odpowiadają rzeczywistości.

Termin „ platonicus ” został po raz pierwszy użyty przez neoplatońskiego florenckiego filozofa Marsilio Ficino w XV wieku jako synonim miłości Sokratesa. Oba wyrażenia dotyczą miłości skupionej na pięknie charakteru i inteligencji osoby, a nie na jego wyglądzie fizycznym. Wyrażenie zmieniło jego koncepcję dzięki pracy Williama Davenanta, „ Platonicznych kochanków ” (1636), gdzie angielski poeta odnosi się do miłości przedstawionej w Sympozjum Platona, które potwierdza, że ​​miłość jest korzeń wszystkich cnót i prawdy.

Dla greckiego filozofa Platona miłość była czymś zasadniczo czystym i pozbawionym namiętności, podczas gdy są one zasadniczo ślepe, materialne, efemeryczne i fałszywe. Miłość platońska nie opiera się na interesie, ale na cnocie. Platon stworzył także teorię świata idei, w której wszystko było doskonałe, aw realnym świecie wszystko było niedoskonałą kopią tego świata idei. Dlatego miłość platoniczna, czy cokolwiek platonicznego, odnosi się do czegoś, co jest doskonałe, ale nie istnieje w świecie rzeczywistym, tylko w świecie idei.

Miłość platońska rozumiana jest jako miłość na odległość, która nie zbliża się, nie dotyka, nie angażuje, składa się z fantazji i idealizacji, gdzie przedmiotem miłości jest istota doskonała, posiadająca wszystkie dobre cechy i bez wad.

Zobacz także: Jak pokonać pięcioletnią miłość platońską.