Behawioryzm

Czym jest behawioryzm:

Behawioryzm, znany również jako behawioryzm, to obszar psychologii, który zachowuje się jak przedmiot badań .

Behawioryzm wyłonił się jako opozycja wobec funkcjonalizmu i strukturalizmu i jest jednym z trzech głównych nurtów psychologii, wraz z psychologią formy (Gestalt) i psychologią analityczną (psychoanaliza).

Słowo to wywodzi się z terminu zachowanie, które w języku angielskim oznacza zachowanie lub zachowanie .

W 1913 roku amerykański psycholog John Watson opublikował artykuł zatytułowany „Psychologia: jak to widzą zachowania” (uznany za ojca metodologicznego behawioryzmu). Później, w 1914 roku, w pracy Behavior z 1914 roku, Watson po raz kolejny zajął się pojęciem psychologii behawioralnej. Watson opierał się na teoriach i pojęciach różnych myślicieli i autorów, takich jak Kartezjusz, Pawłow, Loeb i Comte.

Behawioryzm rozważa zachowanie jako funkcjonalną i reaktywną formę organizmów żywych. Ten psychologiczny prąd nie akceptuje żadnego związku z transcendentalnym, z introspekcją i aspektami filozoficznymi, ale zamierza badać obiektywne zachowania, które można zaobserwować.

Według Watsona badanie środowiska z udziałem jednostki umożliwia przewidywanie i kontrolę ludzkich zachowań.

Zobacz także: znaczenie Psychoanalizy i Gestalt.

Radykalny behawioryzm Skinnera

Radykalny behawioryzm, koncepcja zaproponowana przez amerykańskiego psychologa Burrhus Frederic Skinner, był przeciwny behawiorystyce Watsona. Według Skinnera radykalny behawioryzm jest filozofią nauki o ludzkim zachowaniu, gdzie środowisko było odpowiedzialne za ludzkie zachowanie. Ten aspekt behawioryzmu cieszył się dużą popularnością w Brazylii i Stanach Zjednoczonych

Skinner był wyraźnie przeciwny wykorzystywaniu nieobserwowalnych elementów do wyjaśniania ludzkiego zachowania. Zatem aspekty poznawcze nie są brane pod uwagę, ponieważ istota ludzka jest postrzegana jako istota jednorodna, a nie jako istota złożona z ciała i umysłu.

Radykalny behawioryzm kontempluje bodźce dane jednostkom przez środowisko. Według Skinnera środki te były znane jako kara, pozytywne wzmocnienie i negatywne wzmocnienie.

Behawioryzm w edukacji

W kontekście edukacji behawioryzm odnosi się do zmiany w zachowaniu elementów zaangażowanych w proces uczenia się, a ta zmiana u nauczycieli i uczniów mogłaby poprawić naukę. Dla Watsona edukacja jest ważnym elementem zdolnym do zmiany zachowania jednostek.

Ponadto Watson wierzył, że dzięki określonym bodźcom możliwe jest „przekształcenie” i „ukształtowanie” zachowania dziecka, aby mógł wykonywać każdy zawód, który wybrał.