Abstrakcjonizm

Czym jest abstrakcjonizm:

Zwana także sztuką abstrakcyjną, istnieją zapisy tej formy sztuki od czasów prehistorycznych. Ale koncepcja abstrakcji została skonsolidowana na początku XX wieku, z początkiem ruchu kierowanego przez Wassily'ego Kandinsy.

Pojawienie się ruchu abstrakcyjnego przerywane jest natychmiast każdym konkretnym odniesieniem. Wszystko jest abstrakcją w dziełach, jakby tworzyły równoległą rzeczywistość, abstrakcyjny autonomiczny wszechświat, w którym linie, kształty i kolory nie są tym, co widzisz. Tę ideę można podsumować w frazie Kandinksy'ego „stworzenie dzieła sztuki to stworzenie świata”.

Ruch abstrakcyjny wywiera wielki wpływ wśród artystów XX i XXI wieku, włączając w koncepcję sztuki abstrakcyjnej inne nurty artystyczne, takie jak ekspresjonizm, kubizm, dadaizm, futuryzm, surrealizm i neoplastycyzm.

Zobacz także: cechy ekspresjonizmu.

Najlepsi wykonawcy abstrakcjonizmu

Wassily Kandinsy, Piet Mondrian, Jackson Pollock, Paul Klee i Robert Delaunay.

Japoński artysta z São Paulo Manabu Mabe był prekursorem abstrakcji w Brazylii, a następnie Tomie Ohtake, Cicero Dias i Antonio Bandeira.

Charakterystyka abstrakcji:

• Reprezentacja świata odłączonego od widzialnej rzeczywistości
• Zaprzeczenie figuratywności i naśladowanie świata
• Dekonstrukcja postaci naturalnych
• Uproszczenie formularza
• Innowacja w zastosowaniu koloru
• Odrzucenie perspektywy
• Sprzeciw wobec konwencjonalnie przedstawionego oświetlenia

Historyczny kontekst abstrakcjonizmu

Ruch abstrakcjonizmu powstał w opozycji do pojęcia renesansowej sztuki i piękna, które nadal obowiązywały w tym czasie. W Renaissance talent artysty był mierzony przez jego zdolność do reprodukowania z największą możliwą prawdą otaczającego go świata.

Są autorzy, którzy również twierdzą, że popularyzacja fotografii pod koniec XIX wieku przyczyniła się do powstania sztuki abstrakcyjnej, ponieważ sztuka nie była już dłużej potrzebna jako imitacja świata.

Impresjoniści z przełomu XIX i XX wieku, jak Monet, którzy rozpoczęli poszukiwania reprezentacji wszechświata innymi spojrzeniami. Zainteresowaniem impresjonistów była jasność, o wiele więcej niż doskonałe wrażenie reprezentowanych przedmiotów lub osób.

Na początku XX wieku dwa style zaczęły przełamywać ideę naśladowania natury, otwierając przestrzeń dla postępu i konsolidacji sztuki abstrakcyjnej. Fowizm Henri Matisse'a był poświęcony upraszczaniu formularzy i szczegółowemu badaniu kolorów. Dadaizm Pabla Picassa i Georgesa Braque'a rozłożył perspektywę scen i wykorzystał figury geometryczne w przedstawieniu elementów natury.

Nieformalny abstrakcjonizm

W ramach abstrakcjonizmu pasmo było bardziej utożsamiane z przekazywaniem uczuć i emocji poprzez sztukę. Co było znane jako nieformalny abstrakcjonizm lub ekspresjonizm abstrakcyjny lub abstrakcjonizm liryczny. Artyści utożsamiani z tą grupą jeszcze bardziej pracowali nad swoją podmiotowością, przekładając silny ładunek emocjonalny na dzieła za pomocą swobodnie interpretowanych kolorów i form, instynktownie. Jego największym przedstawicielem był rosyjski malarz Wassily Kandinsky .

Geometryczny abstrakcjonizm

Podczas gdy nieformalna abstrakcja dotyczyła emocji, głównym tematem abstrakcji geometrycznej była forma. Elementy prac, ich kolory i linie tworzą geometryczne kompozycje. Najwybitniejszym artystą w tym segmencie był holenderski Piet Mondrian .

Możesz interesować się znaczeniami kubizmu, futuryzmu i sztuki abstrakcyjnej.