Mur berliński

Mur berliński był betonowym murem, który zaczął być budowany w Berlinie i dzielił Niemcy fizycznie i ideologicznie w latach 1961–1989 na dwie części:

• Demokratyczna Republika Niemiec (z wykorzystaniem reżimu socjalistycznego pod przewodnictwem Związku Radzieckiego);

Flaga Demokratycznej Republiki Niemiec (Niemcy Wschodnie)

• Republika Federalna Niemiec (która korzystała z reżimu kapitalistycznego).

Flaga Republiki Federalnej Niemiec (Niemcy Zachodnie)

Budowa muru berlińskiego

13 sierpnia 1961 r. Walter Ulbricht, ówczesny prezydent wschodniej części Niemiec, nakazał żołnierzom i pojazdom wojskowym stworzenie bariery, która uniemożliwiła przejście cywili.

Następnego ranka rozpoczęła się budowa. Początek ten nie uwzględniał ani ulic, ani budynków już istniejących w tym miejscu.

Ponieważ wszystko działo się z dnia na dzień, wiele rodzin, przyjaciół i sąsiadów zostało nagle rozdzielonych i pozostało na prawie trzy dekady.

Wschodnia część kraju twierdziła, że ​​budowa muru miała chronić ludność przed faszystowskimi elementami, które spiskowały przeciwko woli ludu, by zbudować państwo socjalistyczne we wschodniej części Niemiec.

W rzeczywistości mur został zbudowany, aby uniknąć masowej emigracji, która oznaczała Niemcy Wschodnie w okresie po II wojnie światowej.

Strona niemiecka, która znajdowała się pod kontrolą sowiecką, przeżywała poważne trudności gospodarcze i społeczne iz tego powodu wiele osób próbowało uciec na zachód.

Mur berliński w roku jego budowy (1961)

Wzdłuż 155-kilometrowej konstrukcji znajdowało się ponad 300 wież obserwacyjnych ze strażnikami i dużym obszarem zwanym „pasmem śmierci”, składającym się z „łóżek fakirów” (trawników z gwoździami), rowów przeciwpancernych i innych rodzajów obrony, takie jak siatki z alarmami, ogrodzenia elektryczne, drut kolczasty, patrole ze strażnikami i uzbrojonymi żołnierzami.

Podział terytorium Niemiec z Murem Berlińskim

Niemcy zostały podzielone na 4 sektory okupacyjne po II wojnie światowej: radzieckie, amerykańskie, francuskie i angielskie .

Trzy zachodnie sektory (amerykański, francuski i angielski) były rządzone przez kapitalizm i sektor wschodni (radziecki), po socjalizmie.

Mur berliński stworzył barierę między całą stroną sowiecką a częścią zachodnią

Związek między murem berlińskim a zimną wojną

Budowa muru berlińskiego stała się głównym symbolem zimnej wojny, kiedy podzieliła ona terytorium Niemiec na Niemcy Zachodnie, które skupiały liberalne demokracje kapitalistyczne i NRD, gdzie znajdowało się kilka państw komunistycznych.

Niemcy Wschodnie znajdowały się pod wpływem ZSRR i Niemiec Zachodnich, pod wpływem USA, krajów, które w tym momencie historii reprezentowały dwie główne potęgi światowe.

Część wschodnia była głównie rolnicza i nie była przygotowana do realizacji planów ustanowionych przez ZSRR po wojnie.

System ekonomiczny i społeczny wszczepiony przez Sowietów przyniósł niezadowalające wyniki dla ludności. Wielu próbowało uciec na stronę zachodnią w poszukiwaniu lepszych warunków życia niż ci, którzy żyli pod amerykańską polityką kapitalizmu.

Dowiedz się więcej o zimnej wojnie, ZSRR i kapitalizmie.

Upadek muru berlińskiego

9 listopada 1989 r. Ludność niemiecka została poinformowana przez Komunistyczną Partię Niemiec Wschodnich, że przejście między NRD i RFN zostało wyzwolone.

Tysiące ludzi udały się na miejsce, aby świętować i przyczynić się do końca separatystycznej budowy.

Ludność sama zaczęła burzyć mur.

Historyczne wydarzenie było transmitowane na żywo w telewizji i towarzyszyli mu ludzie z całego świata. Oficjalne wyburzenie muru berlińskiego rozpoczęło się jednak dopiero 13 czerwca 1990 roku .

Upadek muru w 1989 r. Zwiastował zbliżający się koniec zimnej wojny, która zakończyła się w 1991 r.

Cały świat kapitalistyczny świętował upadek muru, ponieważ dla nich stanowiło to porażkę komunizmu.

Konsekwencje upadku muru berlińskiego

Głównymi konsekwencjami upadku muru berlińskiego były rozpad ZSRR i zakończenie zimnej wojny w 1991 r. Oraz reintegracja Niemiec.

W latach 80. ZSRR pokazał już, że nie jest już w stanie poradzić sobie z konkurencyjnością narzuconą przez amerykański kapitalizm. Koszty wojny w Afganistanie i utrzymanie materiałów wojennych w połączeniu z innymi problemami gospodarczymi położyły kres blokowi komunistycznemu.

Wraz z końcem ZSRR Niemcy zostały zjednoczone i stały się silniejszym krajem.

Dowiedz się więcej o komunizmie, cechach komunizmu i komunizmu oraz socjalizmie.

Ciekawostki dotyczące muru berlińskiego

Pojawienie się tej bariery spowodowało powstanie dwóch terytoriów, które praktycznie się nie komunikowały.

Zobacz poniżej kilka ciekawostek związanych ze ścianą berlińską:

Został zbudowany, aby zapobiec odejściu wykwalifikowanych osób

Strona wschodnia żyła w gorszych warunkach ekonomicznych niż strona zachodnia, którą kierował system kapitalistyczny.

Z tego powodu wielu było ludźmi, którzy chcieli uciec i spróbować żyć lepiej w Niemczech Zachodnich.

Jednym z powodów budowy muru było ograniczenie emigracji mieszkańców radzieckiej części miasta, unikając tego, że Wschód był nie na miejscu z profesjonalistami, takimi jak lekarze, inżynierowie, nauczyciele itp.

Mur przeszedł kilka lat remontów.

Wizerunek muru berlińskiego w 1980 roku, już z betonowymi płytami

W ciągu 28 lat istnienia mur berliński przeszedł kilka zmian.

Pierwotnie zbudowany w bardziej podstawowy sposób, z płotami, drutami kolczastymi i improwizowanymi guaritami, ściana zyskuje coraz bardziej solidną strukturę.

Wraz z upływem czasu budowla zaczęła mieć betonowe płyty i rozrzucono ponad 300 wież monitorujących, w których pracowało ponad 11 000 żołnierzy.

Charakterystyka muru berlińskiego

Mur berliński był 155-kilometrowym budynkiem, wzdłuż którego znajdowało się ponad 300 wież obserwacyjnych ze strażnikami.

Ściany, które początkowo były utworzone przez ściany, zostały przez lata zreformowane płytami betonowymi itp. W celu zwiększenia oporu.

Aby uniknąć ucieczki mieszkańców mieszkających po drugiej stronie, obok ściany utworzono duży obszar z gwoździami, siatkami z alarmami, ogrodzeniami elektrycznymi, drutami kolczastymi itp.

Wielu zginęło, próbując przenieść się na drugą stronę muru berlińskiego

Przez prawie trzy dekady istnienia muru ponad sto tysięcy ludzi ryzykowało życie próbując przekroczyć granicę.

Według Centralnego Rejestru Przestępstw Państwowych i Instytucjonalnych, zlokalizowanego w mieście Salzgitter, liczba ofiar śmiertelnych wynosi około 872 osób, licząc nie tylko uciekinierów, ale także żołnierzy.

Pomnik Muru Berlińskiego ze zdjęciami ofiar

Ta liczba jest jednak nadal przedmiotem pytań i dyskusji.

Oprócz wszystkich urządzeń przeznaczonych do zatrzymania uciekinierów (takich jak ogrodzenia elektryczne, gwoździe, psy stróżujące itp.) Żołnierzom odpowiedzialnym za nadzór nakazano zastrzelić każdego, kto ośmielił się zakwestionować ograniczenia narzucone przez mur, który stał się znany jako „Order 101”.

Dwie ostatnie osoby, które straciły życie próbując przejść przez mur, to Chris Gueffroy (21 czerwca 1968 r. - 6 lutego 1989 r.), Który został postrzelony z dziesięciu strzałów przez żołnierzy inwigilacji i Winfrieda Freudenberga (29 sierpnia 1956 r.) - 8 marca 1989), który próbował przejść przez mur balonem i został znaleziony martwy w ogrodzie wioski, po upadku transportu.

Chris Gueffroy po lewej i Winfried Freudenberg po prawej

W określonych punktach można było przejść na drugą stronę ściany

Niewiarygodne, jak mogłoby się wydawać, można było przejść przez ścianę w określonych miejscach.

W sumie było osiem fragmentów, ale wolno im było tylko Berlinerom Zachodnim, Niemcom Zachodnim, Niemcom Zachodnim i pracownikom alianckim w Berlinie Wschodnim, obywatelom Niemieckiej Republiki Demokratycznej i obywatelom innych krajów socjalistycznych w Berlinie Zachodnim, pod warunkiem, że mieli niezbędne pozwolenia .

Najbardziej znanym przejściem była placówka wojskowa zwana Checkpoint Charlie.

Mur berliński w tych dniach

Ponieważ obalenie Muru Berlińskiego miało bezpośredni udział miejscowej ludności, wiele osób trzymało kawałki budynku jako pamiątki.

Nawet dzisiaj można znaleźć tych, którzy sprzedają te wspomnienia.

Niektóre z nich można nawet znaleźć na sprzedaż w sklepach z pamiątkami dla turystów.