Brazylijski folklor
Czym jest brazylijski folklor:
Brazylijski folklor to połączenie legend, opowieści, mitów i opowieści o stworzeniach i fantastycznych istotach, które zamieszkują wyimaginowane ludy z różnych regionów kraju.
Folklor Brazylii powstaje w oparciu o mieszankę tradycji typowych dla różnych kultur, które tworzą tożsamość narodu, z naciskiem na Portugalczyków, rdzennych i afrykańskich.
Oprócz opowieści, zwyczajów i legend o postaciach stworzonych z kultury popularnej tych ludów, folklor brazylijski składa się również z przyjęć, gier, wierzeń, typowych potraw i innych zwyczajów, które były przekazywane ustnie między różnymi pokoleniami.
Ze względu na różnorodność kulturową kraju Brazylia ma bardzo bogaty folklor. Jednak dopiero od XIX wieku zaczęło nabierać znaczenia i znaczenia ze strony autorów i intelektualistów.
Brazylia obchodzi Dzień Folkloru 22 sierpnia, obchodzony głównie w szkołach w całym kraju.
Główne legendy brazylijskiego folkloru
Legendy mieszają prawdziwe i historyczne wydarzenia z postaciami i elementami fantazji i zawsze starają się wyjaśnić tajemnicze lub nadprzyrodzone fakty.
Ludowa wyobraźnia Brazylii jest pełna różnych fantastycznych postaci. W rzeczywistości każdy region kraju zakłada typową historię o pewnym charakterze folkloru. Sprawdź niektóre z najbardziej popularnych:
Legenda Curupiry
Obrońca lasów, roślin i dzikich zwierząt.
Jest to jedna z najpopularniejszych legend w kraju. Zgodnie z mitem Curupira („demon leśny”) jest istotą nadprzyrodzoną, która zamieszkuje lasy, przyjmując odpowiedzialność za ochronę fauny i flory przed atakiem myśliwych.
Dla tubylców z północnego regionu kraju Curupira jest znana jako Caipora lub Caiçara . To stworzenie charakteryzuje się tym, że ciało pokryte jest czerwonymi włosami, zielonymi zębami i stopami odwróconymi.
W rzeczywistości ta ostatnia osobliwość jest wykorzystywana do oszukiwania ludzi, którzy próbują ją śledzić. W końcu sami się mylą, patrząc na odciski stóp, które wskazują ścieżkę sprzeczną z tym, za czym podążał Curupira.
Legenda mówi również, że Curupira ma wygląd chłopca, który zawsze jest osadzony na dzikiej świni. Ponieważ jest to postać zamieszkująca lasy, powszechne jest, że jej popularność jest silniejsza w regionie Amazonii.
Dowiedz się więcej o Curupira.
Legend of the Pink Boto
Emgravida kobiety i znika.
Inna legenda o rdzennym pochodzeniu i dość popularna w północnym regionie kraju (Amazon). Boto (delfin rzeczny) byłoby magicznym zwierzęciem, które podczas czerwcowych świąt zamienia się w bardzo przystojnego, podbijającego i komunikatywnego człowieka.
Główną cechą Boto jest fakt, że jest całkowicie ubrany na biało i ma duży kapelusz, którego używa do ukrycia dziury w głowie (która jest niczym więcej niż nozdrzami zwierzęcia, które nie zniknęły po jego przemianie w człowieka) ).
Boto wybiera najładniejszą dziewczynę z imprezy, uwodzi ją, a następnie zabiera ją na dno rzeki, gdzie dostaje ją w ciążę. Dlatego legenda mówi, że kiedy kobieta tajemniczo zapładnia winę, to Boto.
Ta historia bardzo często próbuje usprawiedliwić ciążę poza małżeństwem, zwłaszcza w społecznościach nadrzecznych regionu Amazonii.
Legenda Saci-Pererê
Uwielbia grać sztuczki. Opiekun lasów, głównie ziół leczniczych.
To kolejny mit dość popularny w całym kraju. Legenda o Saci-Pererê mówi o czarnej dziewczynie w czerwonej czapce, pali fajkę, chodzi z jedną nogą i uwielbia robić figle.
W przeciwieństwie do innych legend historia Śaci wywodzi się z rdzennych grup południowego regionu Brazylii. Jednak wraz z popularnością mitu istnieją wersje legendy we wszystkich regionach kraju.
Saci mieszkają w lasach i uwielbiają robić małe uderzenia, aby straszyć ludzi, którzy wkraczają do ich siedliska bez ich pozwolenia.
Przeczytaj także o kulturze afro-brazylijskiej.
Legenda Cuca
Stara czarownica z głową aligatora jedzącą nieposłuszne dzieci.
Cuca jest opisana jako stara czarownica z głową aligatora i dużymi pazurami.
Legenda głosi, że Cuca zamieszkuje lasy i lubi porywać nieposłuszne dzieci. Każdy złapany przez Cuca jest wykorzystywany jako składnik posiłku złowrogiego stworzenia.
To kolejna dość popularna postać w całym kraju. Pisarz Monteiro Lobato (1882 - 1948) był jednym z głównych odpowiedzialnych za rozpowszechnianie legendy o Cuca w całej Brazylii, poprzez opowieści o miejscu zabaw Pica-Pau Amarelo .
Legend of the Mule-Headless
Kobieta, która nie zachowuje dziewictwa dla męża, staje się mułem bez głowy.
Ta nadprzyrodzona istota jest opisana jako muł, który podpala tam, gdzie powinna być głowa.
Ta legenda ma silną stronę moralną i macho, ponieważ reprezentuje karę za złamanie czystości kobiet. Każda kobieta, która zakochuje się w księdzu (kapłanie), zostałaby przemieniona w muła bez głowy.
Niektóre wersje mówią, że kobieta, która uprawia seks z mężczyzną (zwłaszcza chłopakiem) przed ślubem, zostanie zaczarowana i stanie się mułem bez głowy.
Pochodzenie tej legendy jest niepewne, ale jej popularność w Brazylii jest oczywista. Zgodnie z popularną historią muł bez głowy biegnie przez pola i lasy, uwalniając głośne pomruki, straszy ludzi i zwierzęta, gdziekolwiek się znajdują.
Dowiedz się więcej o Mula-No-Cabeça.
Legenda Iary (Matka Wody)
Uwodzicielska syrenka, która przyciąga ludzi do zatopienia w rzece.
Kolejna legenda z regionu Amazonii. Matka wody jest opisywana jako syrenka (ciało kobiety i ryby), która zamieszkuje rzeki Amazonki.
Według legendy Iara ma piękne czarne włosy i siedzi na brzegu rzeki, śpiewając hipnotyzujące melodie, które przyciągają mężczyzn z regionu. Po uwodzeniu Iara zabiera swoje ofiary do głębin rzeki, topiąc je. Niektóre wersje legendy nadal mówią, że Iara pożera swoje ofiary po utonięciu.
Ktokolwiek jest w stanie uciec przed urokami Matki Wody, nadal zgodnie z legendą, oszaleje. A jedynym sposobem na przywrócenie zdrowego rozsądku w osobie byłaby pomoc szamana.
Dowiedz się więcej o głównych bohaterach brazylijskiego folkloru.
Typowe gry brazylijskiego folkloru
Są to popularne gry i tradycyjne gry, przekazywane z pokolenia na pokolenie. Dowcipy ludowe są nie tylko rozrywką dla dzieci (i dorosłych), ale są również powszechnie stosowane jako metodologia uczenia się. Sprawdź niektóre z najbardziej znanych:
Upuść latawiec
Znany również jako „papuga rój” lub „upuść rabiola”, latawiec jest obiektem wykonanym z prętów i papieru cedy (lub plastiku, w niektórych przypadkach).
Celem jest sprawienie, by latawiec wziął lot i kontrolował obiekt na niebie, wykonując różne zabawne akrobacje, które są kontrolowane przez linię.
Kierownica
Ta gra wymaga co najmniej dwóch uczestników. Istnieje wiele wariantów gry, ale najbardziej znana jest następująca:
- Wybierz osobę, która będzie „łapaczem”.
- Pozostali uczestnicy muszą uciekać i unikać dotykania przez „łapacza”.
- Ktokolwiek zostanie złapany automatycznie, staje się „łapaczem”, który musi dotknąć innej osoby, aby przekazać jej rolę.
Inna wersja mówi, że każda osoba złapana przez „łapacza” musi wyjść z gry. Ostatni pozostały gracz jest zwycięzcą.
W chowanego
Kolejna gra grupowa. Ludzie powinni wybrać taki, którego szukać, podczas gdy inni kłamią:
- Osoba wybrana do poszukiwania powinna mieć zamknięte oczy lub zawiązane oczy.
- Pozostali uczestnicy muszą się ukryć.
- Kiedy skończysz liczyć, osoba, która cię szuka, powinna krzyczeć: „ Ktokolwiek się ukrył, ukrył, kto nie ukrył się, pójdę!”
- Kiedy spotykasz kogoś, osoba powinna uruchomić i uderzyć w miejsce, w którym zaczął się żart (gdzie im powiedział).
- Jeśli osoba, która ukrywała się grała jako pierwsza w początkowym miejscu gry, wygrywa, a „pełnomocnik” powinien zacząć ponownie szukać.
To tylko wersja żartu i istnieje kilka innych sposobów na zabawę w chowanego.
Żółta krowa
To gra grupowa. Przed startem uczestnicy powinni recytować następujący wiersz: „żółta krowa skoczyła przez okno, ktokolwiek mówi, zjada jej kupkę”.
Od tego momentu wszyscy powinni milczeć, nie wydając żadnego dźwięku. Każdy uczestnik może próbować prowokować innych, aby na przykład się śmiali. Pierwszy, który mówi, traci żart.
Ślepa lub ślepa koza
Jeden uczestnik ma zawiązane oczy i powinien starać się szukać innych z zamkniętymi oczami. Pierwsza osoba dotknięta przez „ślepego kozła” musi przyjąć tę pozycję, zmieniając miejsca, z którymi miał zawiązane oczy.
Amarelinha
Aby grać w klasy, musisz wykonać rysunek na podłodze (zwykle za pomocą kredy). Liczba powinna mieć dziesięć kwadratów, rozdzielonych między jeden a dwa (patrz rysunek poniżej):
- Każdy gracz musi rzucać kamieniem w kwadrat po kolei. To znaczy, zacznij od strzelania do 1, potem do 2, 3, 4 i tak dalej.
- Uczestnik nie może wejść na plac, na którym znajduje się kamień. Oznacza to, że jeśli kamień znajduje się w kwadracie 4, osoba powinna skoczyć z numeru 3 na numer 5.
- Jeden bardzo ważny szczegół: tylko jedna stopa powinna wchodzić w każdy kwadrat. Jeśli wyjdziesz poza kwadrat lub z dwiema stopami w jednym numerze, osoba „wypali grę w klasy” i powinna zacząć od początku.
- Kto pierwszy trafi na „Sky”, wygrywa.
Piekarnik Usta
W tej grze są dwie funkcje: mistrz i przedmioty. Przed rozpoczęciem uczestnicy powinni recytować krótki wiersz.
- Mistrz mówi: „Usta piekarnika”
- Súditos mówią: „Piekarnik”
- Nauczyciel: „Jacaranda”
- Súditos: „Daj”
- Nauczyciel: „Czy zamierzasz zrobić wszystko, co każe ci mistrz?”
- Súditos: „Chodźmy”
- Nauczyciel: „A co jeśli nie?”
- Súditos: „To bierze ciasto”
Stąd nauczyciel zaczyna rzucać wyzwanie innym uczestnikom, aby wykonali szereg zadań. Pierwszy, który ukończy rozkaz mistrza, wygrywa, a pozostali biorą poklepanie po rękach (tzw. „Ciasto”).
Dowiedz się więcej o grach rekreacyjnych.
Najlepsze festiwale brazylijskiego folkloru
Niektóre mity i legendy brazylijskiego folkloru dały początek tradycyjnym festiwalom ludowym, które odbywają się w różnych regionach kraju.
Junina Party
Czerwcowe festiwale są tradycją pochodzenia portugalskiego i bardzo popularne w północno-wschodnim regionie Brazylii. Odbywają się na pamiątkę trzech głównych świętych dworu czerwcowego: św. Antoniego (13 czerwca), św. Jana (24 czerwca) i św. Piotra (29 czerwca).
Zobacz także znaczenie Festa Julina.
Folia de Reis
Folia de Reis jest stroną również pochodzenia portugalskiego, która przybyła do Brazylii w okresie kolonizacji. To święto upamiętnia wizytę trzech Mędrców w Jezusie Chrystusie po jego narodzinach, według relacji biblijnych.
Karnawał
Karnawał miał swój początek w Egipcie w celu świętowania sukcesu w zbiorach. Po zabraniu do Europy przybył do Brazylii przez Portugalczyków.
Uroczystości karnawałowe w Brazylii odbywają się w całym kraju, ale najbardziej tradycyjne są z niektórych miast na północnym wschodzie, takich jak Recife, Olinda i Salvador, a także tradycyjne parady Szkół Samby, które odbywają się w miastach Rio de Janeiro i São Paulo.
Dowiedz się więcej o karnawale.
Bumba-meu-Boi
Festiwal Boi-Bumbá odbywa się co roku w czerwcu i lipcu. Festiwal jest jednym z najważniejszych w stanie Maranhão od XVIII wieku.
Jednak w mieście Parintins, w stanie Amazonas, Boi-Bumbá ma również duże znaczenie. Od 1965 r. Co roku w mieście odbywa się duża impreza, w której walczą o woły gwarantowane i kapryśne .
Ponieważ jest to festiwal folklorystyczny o ogromnym znaczeniu, został ogłoszony 30 czerwca jako Narodowy Dzień Bumba Meu Boi.
Círio Matki Bożej z Nazaré
Uważany za jedną z największych procesji religijnych na świecie, Círio de Nossa Senhora de Nazaré zawsze dzieje się w drugą niedzielę października w Belém, stolicy stanu Pará.
Círio de Nazaré reprezentuje nabożeństwo do Matki Bożej z Nazaré, które rozpoczęło się w XVII wieku od jezuitów.
Zobacz także znaczenie kultury popularnej.
Tańce i rytmy brazylijskiego folkloru
Brazylijski folklor jest bardzo bogaty w rytmy, które reprezentują kulturę danego regionu kraju, z jego kostiumami i reprezentacyjnymi ustawieniami, codziennymi wydarzeniami, dowcipami i mnóstwem animacji w piosenkach, które zazwyczaj są prezentowane w przestrzeni publicznej.
Niektóre rytmy folkloru w Brazylii to:
Samba de Roda
Samba de roda jest dziedzictwem okresu niewolnictwa w Brazylii, pierwotnie odbywającego się w kulcie orixás i caboclos w Recôncavo Baiano.
Ten gatunek muzyczny został bardzo doceniony w Rio de Janeiro i dzięki wielkim popularnym nazwom samby wpadł w narodowy gust. Cavaquinho, cuíca, tamburyn, grzechotka, wśród innych instrumentów perkusyjnych są fundamentalne dla samba de roda.
Ciranda
Pochodzący ze stanu Pernambuco jest to typowy taniec kobiet rybaków. Zgodnie z tradycją tańczyli Cirandę, gdy czekali, aż ich mężowie powrócą z morza.
Cirandeiros tworzą wielkie koło, tańcząc w wolnym rytmie i zaznaczając krok mocnymi krokami w ziemi. Taniec może być prosty (dwa kroki do tyłu i dwa kroki do przodu) lub choreografia.
Maracatu
Zbudowany w stanie Pernambuco, oparty na kulturze afrykańskiej, Maracatu jest uważany za rytm muzyczny, rytualny i taneczny.
Istnieją dwa rodzaje Maracatu: Maracatu Nation i Maracatu Rural, pierwszy z nich jest najstarszym i najpopularniejszym w Recife; druga cecha charakterystyczna lancopodobnego cabloco jako centralnego charakteru manifestacji.
Gang
W Brazylii gang to taniec ludowy typowy dla czerwcowych festiwali. Styl inspirowany jest tradycyjnymi wiejskimi imprezami, przy użyciu wymyślnego języka.
W tańcu grupowym gang stosuje tradycyjną choreografię wykonywaną przez pary tancerzy. Nadal istnieje obecność narratora, który ma na celu ożywienie tańca recytując wiersze i popularne zwroty.
Nawet jeśli jest to powszechne w całym kraju, gangi są zazwyczaj bardziej doceniane w północno-wschodnich i północnych regionach.
Frevo
To typowy rytm ulicznego karnawału i sali miasta Recife, Pernambuco. Ma szybkie tempo i indywidualną choreografię, naznaczoną przez instrumenty dęte, które tworzą fanfarę.
Frevo jest uważany za mieszankę kilku różnych stylów tańca, takich jak balet i capoeira. Używanie małych parasoli podczas tańca jest kolejną cechą charakterystyczną Frevo.
Istnieją trzy różne typy frevo: street frevo; frevo-song; i frevo-de-bloco.
Dowiedz się więcej o znaczeniu Frevo.
Carimbó
Urodzony w Amazonii Carimbó to bardzo popularny styl tańca w stanie Pará, którego skład jest wynikiem połączenia elementów kulturowych amazońskich tubylców, czarnych i portugalskich.
Tancerze noszą typowy kostium (kolorowe tkaniny, długie i kwiatowe wzory) i tańczą w kółko. Gdy obracają się i symulują stałe zaloty między nimi, tancerze mogą klaskać w dłonie, klaskać w stopy lub wykonywać inne ruchy ciała (np. Pochylać ciało, zaznaczając stopę jedną stopą przed drugą).
Dowiedz się więcej o znaczeniu folkloru.
