Bobo da Corte

Co to jest Błazen:

The Jester był artystą zatrudnionym przez europejskie sądy w średniowieczu, by bawić królów i ich otoczenie. Jak klaun uważano za komiczny i często nieprzyjemny, gdyż groteskowy wskazywał na występki i cechy społeczeństwa.

Oprócz rozśmieszania dworu, recytował także poezję, tańczył, grał na jakimś instrumencie i był ceremonialnym ucztą. Jego postać charakteryzowała się przesadą, a nadmiar był jedną z jego głównych cech, zarówno w gestach, słowach, jak i sukni.

Głupiec pochodził z Cesarstwa Bizantyjskiego, a pod koniec wypraw krzyżowych stał się powszechną postacią w sądach europejskich. Ale długo nie zniknęło, co miało miejsce w XVII wieku. Dworski błazen nosił krzykliwe mundury z wieloma kolorami i dziwacznymi kapeluszami ze strunowymi gadżetami.

Bobo da Corte można również nazwać bufonem z włoskiego buffona.

W języku angielskim błazen można przetłumaczyć na dworskiego błazna, tylko błazna lub nawet głupca (słowo na głupca). W sądach francuskich nazywano to fou du roi .

Wśród kart tarota znajduje się postać błazna dworskiego, ale jego nazwa pojawia się jako „Głupiec” lub „Głupiec”. W języku angielskim jest to „ The Fool ”, a po francusku „Tarot z Marsylii”, „ Le Fol ”. Karta głupca w tarocie oznacza pogoń za doświadczeniami, uważając na nieodpowiedzialność i niewinność.

W talii kart do gry karta „joker” lub „ joker ” w języku angielskim przedstawia postać przebraną za dworskiego błazna. Ale symbolika jokera różni się od głupca, będąc postacią związaną z tym, co zabija, a nie z humorem klauna.

To właśnie ta charakterystyka zainspirowała słynnego złoczyńcę o tym samym nazwisku, Jokera, wroga Batmana w filmach i komiksach, a także Arlekina.

Błazen był urzędnikiem zatrudnionym przez dwór, a jego funkcją było rozbawienie króla, niektórzy głupcy siedzieli nawet przy stole bankietowym z królem i jego gośćmi i mogli swobodnie rozmawiać z monarchami, których inni członkowie sądu nie odważyłby się.

Były w historii przypadki sądowych żartownisiów, którzy związali się z członkami rodziny królewskiej. Mówi się, że jest tylko jeden przypadek, który zakończył się tragedią w XVI wieku w Hiszpanii, kiedy dworski błazen został zamordowany po zaangażowaniu się w księżniczkę. Dworski błazen jest także ważną postacią w sztukach Szekspira, takich jak King Lear i The Night of the Kings, a także nazywanie opery Verdiego Rigoletto.

Błazen dzisiaj jest również używany jako wyrażenie, które odnosi się do kogoś z głupimi, śmiesznymi postawami, które służą jedynie odwróceniu uwagi i zabawie, który nie traktuje niczego poważnie. Idea błazna jest dziś postrzegana pejoratywnie, jako ktoś bez treści lub bez powagi. „Taki a taki był błaznem, był na każdej imprezie, rozśmieszał wszystkich, ale nikt mu nie wierzył”.