Klasztor

Czym jest klasztor:

Klasztor to okazały budynek, w którym członkowie zakonów żyją we wspólnocie.

Klasztor był miejscem, w którym mnisi wycofywali się z codziennego życia i żyli jako pustelnicy, w reżimie chłosty i długich postów.

Klasztory były budynkami, w których powstały potężne i dobrze zorganizowane społeczeństwa, podobnie jak rola zamków feudalnych, gdzie przełożeni mieli taką samą moc jak szlachta lenna.

Przykładem takich budowli jest Klasztor Hieronimitów w Lizbonie w Portugalii. Na zlecenie króla D. Manuela w 1502 r., Ze swoją architekturą manuelińską, w 2007 r. Uznano go za światowe dziedzictwo UNESCO.

Klasztory w średniowieczu były miejscem zamieszkania benedyktyńskich mnichów, którzy ślubowali ubóstwo i czystość, oddawali posłuszeństwo opatowi, praktykowali miłość i gościnność dla ubogich. Pracowali ręcznie, aby zapewnić utrzymanie. Modlili się, medytowali i poświęcali się studiowaniu i nauczaniu, pojawiając się w szkołach klasztornych, początkowo tylko w celu kształcenia przyszłych mnichów, jako szkoła z internatem, a następnie jako zewnętrzne szkoły formacji świeckich.

Klasztor lub świątynia buddyjska to jakakolwiek ziemia lub budynek, bez względu na rozmiar lub kształt, w którym znajdują się posągi Buddów, i który przyjmuje ceremonie poświęcenia zgodnie z zasadami społeczności buddyjskiej.

Pochodzenie klasztorów

Ponad pięćset lat przed Chrystusem książę hinduski o imieniu Sáquia-Muni zasłynął ze swojej świętości i miłości do wszystkich ludzi. Jego nauki podbiły kilku wyznawców i po śmierci jego uczniów rozprzestrzeniły się w całej Azji. Medytując i głosząc idee Oświeconego, czyli Buddy, Shia-Muniego, ci wyznawcy byli pierwszymi mnichami z doktryny, która dziś znana jest jako buddyzm. Początkowo żyli w kontakcie z innymi ludźmi, ale później przybyli, aby zgromadzić się na emeryturze, gdzie poświęcili się medytacji i życiu duchowemu, pojawiając się w pierwszych klasztorach.

Najwcześniejsze chrześcijańskie społeczeństwa segregowanego życia pojawiły się w Egipcie około czwartego wieku. Ale to właśnie w Kapadocji, królestwie niedaleko Armenii i Frigida w Azji Mniejszej, po raz pierwszy życie zakonne mnichów w klasztorach zostało uregulowane przez miejscowego biskupa, później kanonizowanego imieniem św. Bazylego. W tym nowym reżimie klasztor staje się miejscem ciągłych modlitw i produktywnej pracy.