Zwykłe prawo

Co to jest zwykłe prawo:

Zwykłe prawo jest najczęstszym gatunkiem normatywnym przewidzianym w Konstytucji Federalnej i redagującym normy o charakterze ogólnym i abstrakcyjnym.

Zwykłe przepisy mogą być usuwane w jakiejkolwiek sprawie, z wyjątkiem tych zastrzeżonych dla praw uzupełniających i spraw wewnętrznych Kongresu Narodowego, które podlegają zarządzeniom i uchwałom.

Zwykłe prawa są uważane za podstawowe akty normatywne, to znaczy tworzą, modyfikują i wygasają prawa po procesie legislacyjnym i nakazach wyrażonych bezpośrednio w Konstytucji Federalnej. Inne podstawowe akty normatywne to:

poprawki do Konstytucji
prawa uzupełniające
prawa delegowane
środki tymczasowe
dekrety legislacyjne
postanowienia

Różnice między prawem zwyczajnym a prawem uzupełniającym

Różnice między zwykłymi przepisami a prawami uzupełniającymi wynikają z Konstytucji Federalnej i mają charakter materialny i formalny. Różnica natury materialnej dotyczy dokładnie tej kwestii, która może być regulowana przez każdy rodzaj prawa, a różnica formalna jest związana z procesem zatwierdzania, który każdy z nich ma.

Sprawy uregulowane prawem

Prawo uzupełniające ma swoje pole działania określone w Konstytucji Federalnej w sposób ograniczający, to znaczy niektóre sprawy mogą być regulowane tylko przez ten rodzaj prawa. Dzieje się tak w sprawach, które są już przewidziane w Konstytucji powierzchownie i wymagają uzupełnienia.

Prawo zwykłe przewiduje tak zwane sprawy rezydualne, to znaczy wszystkie, które nie są zastrzeżone dla uzupełniających przepisów, dekretów ustawodawczych lub rezolucji.

Według FSS nie ma hierarchii między przepisami uzupełniającymi a zwykłymi przepisami. Zastrzeżenie materiałów ma jednak następujące konsekwencje: prawo materialnie uzupełniające nie może zostać uchylone przez prawo zwyczajowe (zważywszy, że nie może ono stanowić prawa w tych sprawach), ale prawo uzupełniające może zawsze uchylić prawo zwykłe .

Proces zatwierdzania

Aby prawo uzupełniające zostało zatwierdzone, konieczne jest, aby większość bezwzględna, czyli ponad połowa członków Kongresu Narodowego, poparła projekt.

Głosowanie za zatwierdzeniem zwykłego prawa następuje zwykłą większością głosów, to znaczy większością parlamentarzystów obecnych w dniu głosowania nad projektem.

Formalnie uzupełniające prawa (zatwierdzone bezwzględną większością, ale nie zajmujące się sprawami wyłączającymi prawa uzupełniające) mogą zostać uchylone przez zwykłe przepisy.

Zwykły rachunek

Zwykły projekt ustawy jest dokumentem, który inicjuje proces legislacyjny w celu stworzenia lub zmiany zwykłego prawa. Proces legislacyjny to zestaw wszystkich etapów niezbędnych do zatwierdzenia projektu, od wniosku do etapu głosowania.

Kto może zaproponować zwykły rachunek?

Zgodnie z artykułem 61 Konstytucji Federalnej, inicjatywą zwykłych ustaw jest:

każdemu członkowi lub komitetowi Izby Deputowanych
każdemu członkowi Senatu Federalnego lub Kongresu Narodowego
do Prezydenta Republiki,
do Najwyższego Sądu Federalnego,
do Wysokich Sądów,
do Prokuratora Generalnego Republiki
i obywatele dzięki inicjatywie ludowej, z podpisem co najmniej 1% elektoratu kraju, rozprowadzanego w co najmniej pięciu stanach, z nie mniej niż 0, 3% wyborców każdego z nich.

Przepisy delegowane

Ustawy delegowane to ustawy opracowane przez Prezydenta Republiki po uzyskaniu zgody Kongresu Narodowego, które powinny określać treść i warunki delegacji.

Zgodnie z art. 68 ust. 1 Konstytucji Federalnej przepisy delegowane nie mogą stanowić prawa w zakresie: