Dyscyplina

Czym jest dyscyplina:

Dyscyplina jest posłuszeństwem zestawowi zasad i norm ustalanych przez określoną grupę . Może również odnosić się do wypełnienia określonych obowiązków każdej osoby.

Ze społecznego punktu widzenia dyscyplina nadal reprezentuje dobre zachowanie jednostki, to znaczy cechę osoby, która wypełnia istniejące porządki w społeczeństwie.

Pod tym względem przeciwieństwo dyscypliny jest niezdyscyplinowane, gdy brakuje porządku, zasad, zachowań lub poszanowania przepisów.

Jak już wspomniano, każda grupa społeczna przedstawia swój zbiór norm i zasad postępowania, które różnią się w zależności od wskazań. Na przykład znaczenie utrzymania dyscypliny w pracy lub dyscypliny w kościele jest inne, ponieważ dla każdej ze stron reguły i zachowania mają tendencję do zmiany, zgodnie z tym, co uważają za ważniejsze.

Utrzymanie dyscypliny wciąż może być związane z aktem bycia stałym, to znaczy poświęceniem się w wypełnianiu pewnego zadania, na przykład w celu osiągnięcia ostatecznego celu. W rzeczywistości dyscyplina w pracy jest podstawą dobrego działania każdego profesjonalisty.

Dyscyplina szkolna

Polega na postępowaniu uczniów w środowisku szkolnym, które musi działać zgodnie z normami ustalonymi przez instytucję edukacyjną. Niezdyscyplinowany student to taki, który nie przestrzega zasad określonych przez szkołę.

W szkole dyscyplina może nadal oznaczać przedmioty, których uczą się uczniowie, zazwyczaj odnoszące się do różnych dziedzin ludzkiej wiedzy, takich jak matematyka, języki, historia, nauka, między innymi.

Samodyscyplina

To dyscyplina, to znaczy porządek, reguła i odpowiedzialność, którą narzuca osoba lub grupa, bez kierowania lub narzucania osobom trzecim.

Utrzymanie samodyscypliny jest niezbędne do osiągnięcia celów zawodowych i osobistych, ponieważ zapewnia spełnienie wszystkich obowiązków i zobowiązań, które zapewnią sukces danego zadania, na przykład.

Etymologicznie słowo dyscyplina wywodzi się z łacińskiej dyscypliny, która oznacza „wykształcenie, które uczeń otrzymał od swego pana”. Termin ten z kolei wywodzi się bezpośrednio z discipulus, który odnosi się do „tego, który się uczy”, a to w konsekwencji jest zakorzenione w łacińskim czasowniku discere, co oznacza „uczyć się”.