Pokora
Czym jest pokora:
Pokora jest cechą tych, którzy działają z prostotą, cechą ludzi, którzy wiedzą, że powinni wziąć na siebie odpowiedzialność, bez arogancji, arogancji i dumy.
Teoretycznie pokora jest postrzegana jako bardzo pozytywna i korzystna cecha, w której nikt nie jest gorszy lub lepszy od innych, a wszyscy są na tym samym poziomie godności, ciepła, szacunku, prostoty i uczciwości.
Pokora jest sprawą najwyższej wagi, ponieważ pozwala rozpoznać własne ograniczenia ze skromnością i brakiem dumy.
Dowiedz się więcej o znaczeniu dumy.
Powszechne jest również „prosić o pokorę”, to znaczy prosić kogoś lub grupę, aby była bardziej skromna, sympatyczna i dostępna dla innych ludzi lub sytuacji.
Etymologicznie, pochodzenie słowa pokora jest w łacińskich humilitach, co oznacza „małe podniesienie”, to znaczy związek z ideą skromności.
Słowo pokora może być również stosowane w celu zakwalifikowania warunku ekonomicznej niekorzystnej sytuacji, takiego jak sposób życia biednych ludzi.
Przykład: „ Na szczycie faweli znajduje się skromny dom mojej matki ”.
W języku angielskim termin „pokora” można przetłumaczyć na pokorę, podczas gdy najczęściej używane tłumaczenie „pokorny” jest pokorne .
Pokora w Biblii
Pokora znajduje się w prawie każdym tekście Biblii chrześcijańskiej, gdzie jest powiedziane, że „ kto się poniża, będzie wywyższony, a kto się wywyższa, będzie upokorzony ”.
Brak pokory jest grzechem dla wyznawców doktryny chrześcijańskiej, która jest niezbędna do budowy „świętego życia” i wolna od innych grzechów.
Przykłady pokornych ludzi w historii: Jezus Chrystus, Ghandi, Matka Paulina, Król Dawid, Matka Tereza z Kalkuty.
Zobacz także znaczenie wspaniałego, aroganckiego i apodyktycznego.