Pokora

Czym jest pokora:

Pokora jest cechą tych, którzy działają z prostotą, cechą ludzi, którzy wiedzą, że powinni wziąć na siebie odpowiedzialność, bez arogancji, arogancji i dumy.

Teoretycznie pokora jest postrzegana jako bardzo pozytywna i korzystna cecha, w której nikt nie jest gorszy lub lepszy od innych, a wszyscy są na tym samym poziomie godności, ciepła, szacunku, prostoty i uczciwości.

Pokora jest sprawą najwyższej wagi, ponieważ pozwala rozpoznać własne ograniczenia ze skromnością i brakiem dumy.

Dowiedz się więcej o znaczeniu dumy.

Powszechne jest również „prosić o pokorę”, to znaczy prosić kogoś lub grupę, aby była bardziej skromna, sympatyczna i dostępna dla innych ludzi lub sytuacji.

Etymologicznie, pochodzenie słowa pokora jest w łacińskich humilitach, co oznacza „małe podniesienie”, to znaczy związek z ideą skromności.

Słowo pokora może być również stosowane w celu zakwalifikowania warunku ekonomicznej niekorzystnej sytuacji, takiego jak sposób życia biednych ludzi.

Przykład: „ Na szczycie faweli znajduje się skromny dom mojej matki ”.

W języku angielskim termin „pokora” można przetłumaczyć na pokorę, podczas gdy najczęściej używane tłumaczenie „pokorny” jest pokorne .

Pokora w Biblii

Pokora znajduje się w prawie każdym tekście Biblii chrześcijańskiej, gdzie jest powiedziane, że „ kto się poniża, będzie wywyższony, a kto się wywyższa, będzie upokorzony ”.

Brak pokory jest grzechem dla wyznawców doktryny chrześcijańskiej, która jest niezbędna do budowy „świętego życia” i wolna od innych grzechów.

Przykłady pokornych ludzi w historii: Jezus Chrystus, Ghandi, Matka Paulina, Król Dawid, Matka Tereza z Kalkuty.

Zobacz także znaczenie wspaniałego, aroganckiego i apodyktycznego.