Amicus curiae

Czym jest Amicus Curiae:

Amicus curiae składa się z osoby lub podmiotu, który jest powołany lub ochotników do interweniowania w konkretnym przypadku, w którym nie jest zaangażowany, w celu przedstawienia swojej opinii w sprawie omówionej w Sądzie.

Jest to wyrażenie po łacinie i dosłownie oznacza „przyjaciel sądu” lub „przyjaciel plemienia” w języku portugalskim. Liczba mnoga amicus curiae to amici curiae .

Celem amicus curiae jest pomoc trybunałowi poprzez udzielenie wyjaśnień, które mogą być istotne dla rozstrzygnięcia sprawy. Jego funkcję charakteryzuje również zwrócenie uwagi sądu na fakty, które do tej pory nie zostały zauważone. Wykorzystanie tej liczby proceduralnej jest uzasadnione koniecznością podtrzymania faktycznych lub prawnych tez w obronie interesów publicznych lub prywatnych.

W tym sensie charakter amicus curiae nie jest definiowany jako obrona interesu prawnego jednej ze stron, ponieważ nie zakłada on uprawnień procesowych. Liczbę tę porusza motyw obojętny wobec motywów stron zaangażowanych w proces. Dlatego amicus curiae nazywa się „przyjacielem sądu”, a nie „przyjacielem stron”.

Zgodnie z nowym kodeksem postępowania cywilnego CPC, rozdział V, art. 138, określa warunki stosowania amicus curiae w Brazylii:

„Artykuł 138. Sędzia lub sprawozdawca, biorąc pod uwagę istotność sprawy, szczególny charakter przedmiotu roszczenia lub społeczny wpływ kontrowersji, może, w drodze decyzji, nie zostać wycofany z urzędu lub na wniosek stron lub kogokolwiek, kto chce się ujawnić żądanie lub dopuszczenie udziału osoby fizycznej lub prawnej, organu lub podmiotu wyspecjalizowanego, z odpowiednią reprezentacją, w ciągu 15 (piętnastu) dni od jej wezwania. ”

Według niektórych autorów wygląd figury amicus curiae pochodziłby ze średniowiecznego angielskiego prawa karnego procesowego. W tym czasie amicus curiae pełniły jedynie rolę informacyjną i z reguły były bezstronnymi i bezinteresownymi podmiotami w omawianym temacie.

Istnieje jednak pewien brak zgody co do tej hipotezy. Inni badacze wskazują na istnienie pozycji podobnej do tej, która jest znana od starożytnego prawa rzymskiego.