Ostracyzm

Czym jest ostracyzm:

Ostracyzm oznacza izolację lub wykluczenie . Jest to termin pochodzący ze starożytnej Grecji i był formą kary stosowanej wobec obywateli podejrzanych o korzystanie z nadmiernej władzy i ograniczających wolność publiczną.

Ostracyzm to usunięcie (podatkowe lub dobrowolne) jednostki ze środowiska społecznego lub udział w działaniach, które były kiedyś zwyczajowe. Forma ostracyzmu zachodzi z pewną częstotliwością w medium artystycznym, gdy profesjonalista odłącza się od publiczności, czasami zupełnie zapominając.

Jeden przypadek, który można nazwać ostracyzmem, miał miejsce w przypadku brazylijskiego gracza samby, Cartoli. Odszedł od środowiska muzycznego przez prawie dwie dekady (między 1930 a 1950 rokiem) i został uznany za martwego. Cartola jest uważana przez wielu krytyków za największego piosenkarza samby w historii muzyki brazylijskiej.

Ostracyzm społeczny jest rodzajem dyskryminacji, która występuje, gdy dana osoba jest wykluczona lub oddzielona z powodów społecznych.

Grecki Ostracism

W pierwotnej koncepcji, w czasach Clístenesa w starożytnej Grecji, ostracyzm reprezentował wygnanie pewnego obywatela. Ustawa została ustanowiona w Atenach jako środek zapobiegający powstawaniu nowej tyranii.

Gdy dana osoba została uznana za zagrożenie dla społeczności, odbył się plebiscyt, który zadecydowałby, czy zostanie usunięty ze społeczności. Kiedy decyzja przemawiała za ostracyzmem, imię jednostki zapisano na małej tablicy zwanej „ ostraka ” (po portugalsku Ostraco). W niektórych przypadkach skazany nie był popularny wśród ludzi i nie było uzasadnionego powodu, by go usunąć.

Ostracyzm zwykle trwał 10 lat i nie spowodował pozbawienia praw i własności. Do najbardziej znanych ostracizmów w starożytnej Grecji należały teistokles, Aristides, Cymon i Hipparchus.