Oświecenie

Czym jest Oświecenie:

Oświecenie było ruchem intelektualnym, który miał miejsce w osiemnastowiecznej Europie i miał swój największy wyraz we Francji, etapie wielkiego rozwoju nauki i filozofii. Ponadto miał on wielki wpływ na kontekst kulturowy, społeczny, polityczny i duchowy w kilku krajach.

Znany również jako „Age of Lights”, był to okres przemian w strukturze społecznej w Europie, gdzie tematy kręciły się wokół wolności, postępu i człowieka .

Oświecenie było procesem opracowanym w celu skorygowania nierówności społecznych i zagwarantowania naturalnych praw jednostki, takich jak wolność i swobodne posiadanie dóbr. Oświecenie wierzyło, że Bóg jest obecny w naturze, a także w samym człowieku, i można go odkryć poprzez rozum.

Oświecenie to nazwa nadana ideologii, która była rozwijana i włączana przez burżuazję Europy, z rewolucyjnych zmagań końca XVIII wieku. Mimo to Oświecenie było nie tylko ruchem ideologicznym, ale także politycznym, promowanym przez Rewolucję Francuską.

Oświecenie jest również uważane za doktrynę filozoficzną i religijną zalecaną w XVIII wieku, opartą na istnieniu nadprzyrodzonej inspiracji.

Charakterystyka oświecenia

• Obrona racjonalnej wiedzy (siła rozumu);
• W przeciwieństwie do merkantylizmu i monarchicznego absolutyzmu;
• Wspierany przez burżuazję;
• Obrona naturalnych praw jednostki (na przykład wolność i swobodne posiadanie towarów);
• Bóg jest obecny w naturze iw samym człowieku;
• Obrona wolności gospodarczej (bez ingerencji państwa);
• Obrona większej wolności politycznej;
• Antropocentryzm (postęp nauki i rozum ludzki);
• Podstawa rewolucji francuskiej.

Pochodzenie oświecenia

Korzenie ruchu oświeceniowego zaczęły rosnąć od XVII wieku dzięki pracom Francuza René Descartesa, który położył podwaliny racjonalizmu jako jedynego źródła wiedzy. Wierzył w absolutną prawdę, która polegała na kwestionowaniu wszystkich wcześniej istniejących teorii lub idei. Jego teoria została podsumowana w frazie: „Myślę, więc jestem”.

Dowiedz się więcej o znaczeniu wyrażenia „myślę, dlatego jestem”.

Oświecenie było ruchem, który miał swój punkt wyjścia w wątpliwość i niezadowolenie, uczucia, które były stałe w Europie, zwłaszcza w ciągu ostatnich dwóch dekad XVIII wieku.

We Francji, gdzie ruch miał większy wyraz, granice feudalne zderzyły się z rozwojem wschodzącego kapitalizmu. Burżuazja, prowadząc chłopów i robotników, wystartowała przeciwko szlachcie i duchowieństwu i przyjęła kierunek ruchu.

Oświecenie we Francji

Było to w osiemnastowiecznej Francji, najbardziej ekspresyjnym etapie sprzeczności feudalnych granic, które ścierały się z uprzywilejowanymi grupami i królem.

Walki społeczne, rozwój burżuazji i jej interesy oraz wiara w racjonalność osiągnęły swój szczyt w propagowaniu ideałów oświecenia, niesionych przez falę rewolucji francuskiej . Położyli kres feudalnym praktykom istniejącym w tym kraju i pobudzili upadek reżimów absolutystyczno-merkantylistycznych w innych częściach Europy.

Myśliciele iluministów

Myśliciele oświeceniowi, zwani niewyraźnie „filozofami”, wywołali prawdziwą rewolucję intelektualną w historii myśli współczesnej. Wrogowie nietolerancji, ci myśliciele bronili przede wszystkim wolności. Byli zwolennikami idei postępu i szukali racjonalnego wyjaśnienia wszystkiego.

Głównym celem filozofów było dążenie do ludzkiego szczęścia. Odrzucali niesprawiedliwość, nietolerancję religijną i przywileje. Dzięki obietnicy pozbycia się ludzkości z ciemności i wniesienia światła poprzez wiedzę, filozofowie ci zostali nazwani Oświeceniem.

Jednym z największych imion Oświecenia był francuski Wolter, który krytykował Kościół i duchowieństwo oraz pozostałości feudalnego poddaństwa. Ale wierzył w obecność Boga w naturze iw człowieku, który mógł ją odkryć poprzez rozum, stąd idea tolerancji i religii opartej na wierze w najwyższą istotę. Wierzył także w wolność słowa, potępiając cenzurę. Krytykował wojnę i wierzył w reformy, które przeprowadzane były pod kierunkiem filozofów, i mogły skutkować postępowym rządem.

Monteskiusz, który był arystokratą, twierdził, że każdy kraj powinien mieć rodzaj instytucji politycznej, zgodnie ze swoim postępem społeczno-ekonomicznym. Jego najbardziej znanym wkładem była doktryna trzech mocarstw, w której opowiadał się za podziałem władzy na trzy poziomy: wykonawczy, ustawodawczy i sądowniczy, z których każdy powinien działać na rzecz ograniczenia siły pozostałych dwóch.

Jean-Jacques Rousseau był najbardziej radykalnym i popularnym filozofem. Skrytykował prywatne społeczeństwo, wyidealizował społeczeństwo małych niezależnych producentów. Bronił tezy o naturalnej dobroci jednostek, wypaczonej przez cywilizację. Zaproponował proste życie rodzinne, społeczeństwo oparte na sprawiedliwości, równości i suwerenności ludu.

Główni myśliciele oświeceniowi

• Voltaire (1694-1778)
• Monteskiusz (1689-1755)
• Jean-Jacques Rousseau (1712 - 1778)
• John Locke (1632-1704)
• Denis Diderot (1713-1784)
• Jean le Rond d'Alembert (1717 - 1783)
• Adam Smith (1723-1790)

Rozszerzenie oświecenia

Klimat ideologiczny stworzony przez Oświecenie stał się tak silny i powszechny, że kilku władców usiłowało wprowadzić swoje idee w życie. Bez porzucenia władzy absolutnej starali się rządzić zgodnie z rozumem i interesem ludu.

Oświecenie w Brazylii

Ideały oświecenia (koniec kolonializmu i absolutyzmu, liberalizm gospodarczy i wolność religijna) były obecne w Brazylii i były odpowiedzialne za Inconfidência Mineira (1789), Fluminense Conjuration (1794), Tailors 'Revolt w Bahia (1798) i rewolucja Pernambuco (1817).

Oświecenie posłużyło za motywację dla ruchów separatystycznych XVIII wieku w Brazylii i miało ogromne znaczenie dla politycznego rozwoju kraju.

Zobacz także: Racjonalizm, Absolutyzm i niektóre z jego cech.