Arcade

Czym jest Arcadism:

Arcadyzm był ruchem literackim, który pojawił się w Europie w XVIII wieku. Ruch charakteryzował się waloryzacją życia bukolicznego, żył na wsi iz prostotą. Arcadism wysoko cenił także elementy natury.

Szkoła literacka była również znana jako Setecentismo, ponieważ pojawiła się na początku XVIII w. Nazywano ją także neoklasycyzmem, jako odniesienie do klasycyzmu starożytności grecko-rzymskiej, ponieważ ruch powrócił do klasycznych tradycji tego okresu.

Ruch ten nazwano Arcadism, ponieważ powstał w regionie starożytnej Grecji zwanym Arkadią, gdzie podobno był domem boga Pan.

Pisarze tego okresu, znani jako arkady, starali się zdystansować od formy pisania barokowej, dawnej szkoły literackiej, która charakteryzowała się przesadami i ekscesami.

Autorzy Arcadismo podpisywali swoje prace pseudonimami opartymi na imionach pastorów poezji greckiej lub łacińskiej. To wyjaśnia obecność grecko-rzymskiej mitologii i pasterstwa w pracach archiwalnych.

Tematy omawiane w Arkadii

Archaiczni poeci pisali na tematy związane z pięknem wsi i spokojem natury, kontemplując proste życie. Krytykowali i gardzili życiem w wielkich miastach i ośrodkach miejskich, agitacją i problemami współczesnego życia.

Łuki powstały w ówczesnym społeczeństwie burżuazyjnym, które odrzuciło bardziej „dzikie” zachowanie życia społecznego. Woleli prostotę „człowieka naturalnego” niż ideał życia, jak napisał filozof Jean-Jacques Rousseau.

Cechy gry Arcade

Wśród głównych cech Arcadian są:

prace inspirowane klasycznymi modelami grecko-łacińskimi i renesansowymi,
wpływ pogańskiej mitologii i francuskiej filozofii,
uproszczona forma pisania,
poeci prości i pokorni,
bukolika i pasterstwo,
poszukiwanie wartości natury,
napisany konfesjonałem,
spontaniczność uczuć,
przywiązanie do prostego życia,
waloryzacja czystości, piękna i pomysłowości,
użycie wyrażeń łacińskich.

Wyrażenia łacińskie

Bardzo często autorzy używali łacińskich wyrażeń w swoich tekstach. Oto kilka przykładów wyrażeń znalezionych w tekstach okresu:

carpe diem : znaczy cieszyć się dniem, został użyty w odniesieniu do prostego życia, które łuki miały jako idealne,
fugere urbem : wyrażenie zostało użyte ze znaczeniem ucieczki z miasta lub ucieczki przed zamieszaniem miejskiego życia,
wyłącza truncat : wyrażenie, które oznacza usunięcie ekscesów, używane w odniesieniu do ekscesów pisania poetów okresu baroku.

Zobacz fragment wiersza „O Uruguai” Basilio da Gamy:

Przez jeziora, lasy, doliny i góry

Dojeżdżamy tam, gdzie nam nie wolno

Szybka i potężna rzeka.

W przeciwległym marginesie odkrywa się

Barbarzyńców nieskończona liczba

Kto w oddali obraża nas i czeka na nas.

Przygotowuję krzywizny tratw i piłek,

I w części przechodzącego skinienia,

Podczas gdy w innym ukrytym kroku żołnierze.

Arkadyjski w Brazylii

W Brazylii Arcadismo pojawiło się w połowie wieku XVIII. Kontekst historyczny był szczytem cyklu złota w Minas Gerais i maksymalnym okresem rozpowszechniania myśli Oświecenia na całym świecie.

Z mieszanki doświadczeń konfliktów społecznych z kulturowymi ideałami, jakie przyniosło Oświecenie, powstało wielu archaicznych poetów.

W Brazylii Arcadism miał za punkt wyjścia publikację „Poetic Works” Cláudio Manuela da Costa w 1768 roku. Założenie Arcadia Ultramarina w Vila Rica było również ważnym punktem zwrotnym w brazylijskim arkadyjstwie. Arcadia Ultramarina było stowarzyszeniem skupiającym brazylijskich autorów z Brazylii.