Zielona rewolucja
Czym była zielona rewolucja:
Green Revolution to nazwa zestawu inicjatyw technologicznych, które zmieniły praktyki rolnicze i drastycznie zwiększyły produkcję żywności na świecie.
Zielona rewolucja rozpoczęła się w latach 50. w Meksyku. Jego prekursorem był agronom Norman Borlaug, który opracował techniki chemiczne zdolne do zwiększenia odporności na plantacje kukurydzy i pszenicy, oprócz optymalizacji metod produkcji rolnej.
Metody wprowadzone przez Borlauga były tak skuteczne, że w ciągu kilku lat Meksyk przeszedł z roli importera na eksportera pszenicy. W ten sposób inne kraje słabo rozwinięte, zwłaszcza Indie, przyjęły nowe praktyki, które szybko stały się popularne w pozostałej części świata.
W 1970 roku Norman Borlaug otrzymał Pokojową Nagrodę Nobla, biorąc pod uwagę, że jego praca miała wielkie konsekwencje humanitarne.
Jak rozpoczęła się Zielona Rewolucja?
W 1944 r. Norman Borlaug przeprowadził się do Meksyku, aby pracować jako genetyk i fitopatolog. Pierwszym wyzwaniem było zwalczenie tzw. Rdzy, grzyba, który dotknął uprawy pszenicy, zabijając rośliny i poważnie zmniejszając plony.
Grzyb Puccinia granimis, znany jako „Rust of the High”.
Borlaug był w stanie przejść genetycznie dwie odmiany pszenicy: jedną odporną na grzyby i drugą przystosowaną do lokalnych warunków w Meksyku. W ciągu zaledwie trzech lat Borlaug wybrał udane krzyże, przyjął je jako model i wyeliminował grzyb, zwiększając w ten sposób produktywność.
Jednakże, oprócz odporności na choroby, nowa pszenica reagowała bardzo skutecznie na nawozy, co spowodowało, że wysokie, wysokie rośliny, które ostatecznie się rozpadły z masą ziarna.
Przykład zakładu, który nie wspierał własnej wagi. Zjawisko to jest znane w rolnictwie jako „zakwaterowanie”.
W 1953 r., Dzięki nowym przejściom genetycznym, Borlaug uzyskał tzw. „Pszenicę półkarłową”. Ta nowa pszenica miała krótsze, mocniejsze łodygi zdolne do podtrzymywania masy ziarna, utrzymując odporność na choroby i wysoką wydajność. Ten nowy gatunek pszenicy stał się znany jako „cudowne nasiona” i do dziś jest najbardziej uprawianym typem pszenicy na świecie.
Norman Borlaug trzymający nowe gatunki pszenicy karłowatej.
W związku z ekstremalnym wzrostem produkcji pszenicy w Meksyku rozpoczęła się Zielona Rewolucja, która za kilka lat przekształciła paradygmat rolnictwa na całym świecie.
Podstawy Zielonej Rewolucji
Zielona rewolucja opierała się głównie na takich elementach jak:
- modyfikacja genetyczna nasion
- mechanizacja produkcji
- intensywne stosowanie chemikaliów (nawozów i pestycydów)
- wprowadzenie nowych technologii do sadzenia, nawadniania i zbioru
- masowa produkcja tych samych produktów jako sposób na optymalizację produkcji
Wady Zielonej Rewolucji
Chociaż Zielona Rewolucja była niezwykle korzystna w pierwszych dziesięcioleciach, jej negatywne aspekty można łatwo zaobserwować, takie jak:
- bardzo wysoki poziom zużycia wody w celu wsparcia ich metod
- duża zależność od technologii z krajów rozwiniętych
- zmniejszenie różnorodności genetycznej (ponieważ priorytetem jest uprawianie jednorodnych produktów w celu optymalizacji produkcji i osiągnięcia wyższych zysków)
- wątpliwa trwałość
- wysoki poziom degradacji środowiska
- wzrost koncentracji dochodów
Zielona rewolucja w Brazylii
Brazylia przyjęła metody Zielonej Rewolucji pod koniec lat 60. XX wieku, czego efektem był okres „cudu gospodarczego”. W tym czasie kraj stał się producentem na dużą skalę i zaczął eksportować żywność, zwłaszcza soję.
Cel nie został osiągnięty
Norman Borlaug pracował w Meksyku we współpracy z Fundacją Rockefellera, której hasłem było zakończenie głodu na świecie. Szacuje się, że praca Borlauga uratowała miliard ludzi przed głodem, co dało mu kilka wyróżnień.
Jednak badania pokazują, że Zielona Rewolucja jest ściśle związana z niekontrolowanym wzrostem liczby urodzeń na świecie, zwłaszcza w krajach słabo rozwiniętych.
Z biegiem czasu wzrost demograficzny wyprzedził wzrost produkcji żywności. Obecnie liczba ludzi głodnych jest wyższa niż liczba osób w tej sytuacji przed Zieloną Rewolucją.
