Znaczenie frazy Wiem tylko, że nic nie wiem

Co oznacza wyrażenie wiem tylko, że nic nie wiem:

Wiem tylko, że nic nie jest znanym zwrotem przypisywanym greckiemu filozofowi Sokratesowi, co oznacza uznanie własnej ignorancji autora.

Są jednak ludzie, którzy twierdzą, że Sokrates nie wypowiedział tego zdania, ponieważ nie ma go w dziełach Platona (jego najbardziej znanego ucznia), który zawiera nauki Sokratesa.

Przypuszcza się, że zdanie to zostało wypowiedziane w rozmowie z Ateńczykami, którzy nie wiedzieli wielu rzeczy. W tym dialogu z mieszkańcami Aten Sokrates powiedział, że nie wie nic szlachetnego i nic dobrego. Z drugiej strony Ateńczycy myśleli, że są mądrzy w różnych dziedzinach, podczas gdy Sokrates twierdził, że nie ma wiedzy w tych dziedzinach, tzn. Sokrates wiedział, że nie wie.

Istnieją pewne kontrowersje, ponieważ niektórzy twierdzą, że to wyznanie ignorancji wywołuje poczucie pokory ze strony Sokratesa. Inni autorzy wskazują, że pojęcie pokory powstało tylko z chrześcijaństwem i nie podchodziło do niego Sokrates.

Istnieje również wersja, która wyjaśnia, że ​​wyrażenie „wiem tylko, że nic nie wiem” zostało wypowiedziane przez Sokratesa, gdy wyrocznia ogłosiła go najmądrzejszym człowiekiem w Grecji.

Wyjaśnienie zdania Wiem tylko, że nic nie wiem

Możemy powiedzieć, że istnieje kontrast między dwoma typami wiedzy: wiedza poprzez pewność i wiedza poprzez uzasadnione przekonanie. Sokrates uważa się za ignoranta, ponieważ nie ma pewności, twierdząc również, że absolutna wiedza lub z pewnością istnieje tylko u bogów.

Tak często to zdanie oznacza, że ​​nie można czegoś wiedzieć z absolutną pewnością i nie oznacza to, że Sokrates nie wiedział absolutnie nic.

Dzięki tej frazie można nauczyć się i przyjąć sposób życia. Lepiej założyć, że o czymś nie wiadomo, niż mówić bez wiedzy. Ci, którzy myślą, że dużo wiedzą, zazwyczaj nie mają ochoty ani chęci do nauki. W przeciwieństwie, kto wie, że nie wiedzą, często chce zmienić tę sytuację, pokazując chęć do nauki.

Dowiedz się więcej o koncepcji wiedzy.

Kilku myślicieli debatuje nad pozycją Sokratesa tym zwrotem, wskazując, że może on mieć dydaktyczne lub ironiczne zamiary. Niektórzy twierdzą, że to stwierdzenie Sokratesa było strategią dydaktyczną do nauczania i przyciągania uwagi słuchaczy. Z drugiej strony, istnieje pozycja, która wskazuje, że Sokrates używał ironii.

Metoda Sokratejska

Sokrates użył dialogu jako metody dotarcia do prawdy, zadając pytania rozmówcom, dopóki nie doszli do właściwego wniosku. Często dochodziło do wniosku, że przecież nic nie wiedzieli lub niewiele wiedzieli na określony temat.

Niektórzy filozofowie wskazują, że Sokrates zastosował w swojej metodzie dwa kroki: ironię i maieutykę. Pierwsza - ironia - miała przyznać się do własnej ignorancji, aby zagłębić się w prawdę i zniszczyć iluzoryczną wiedzę. Drugi krok - maieutyka - wiąże się z aktem oświecenia lub „rodzenia” wiedzy w umyśle człowieka.

Metoda Sokratejska powoduje również debatę w świecie akademickim, ponieważ niektórzy twierdzą, że metoda jest maieutyczna, inni wskazują, że metoda stosowana przez Sokratesa opiera się na elenkhos, co oznacza obalenie.