Lobotomia
Co to jest Lobotomia:
Lobotomia lub leukotomia to technika interwencji psycho-chirurgicznej w mózgu, która polega na całkowitym lub częściowym wycofaniu płatów mózgowych.
Technikę lobotomii opracował portugalski neurolog dr Antonio Egas Moniz i chirurg dr Almeida Lima w 1935 r. W tym czasie stworzenie lobotomii przyznało Nagrodę Nobla w dziedzinie fizjologii i medycyny (1949) dr Egasowi Monizowi.
W przeszłości lobotomię wykonywano u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami psychicznymi, takimi jak schizofrenia i głębokie depresje .
Lobotomię wykonano za pomocą narzędzia zwanego leukotomem, które wpasowało się w otwory wcześniej wykonane w czaszce pacjenta, pomagając złamać i usunąć włókna nerwowe mózgu.
Technikę stworzoną przez Egasa Moniza nazwano lobotomią przedczołową . Ale w celu złagodzenia i usprawnienia procedury chirurgicznej amerykański neurolog dr Walter Freeman opracował inną metodę, znaną jako lobotomia przezotoczna lub „ lobotomia z kostkami lodu”.
Dzięki temu systemowi dr Freeman był w stanie wykonać lobotomię w zaledwie 10 minut, nakładając orbitoklast (narzędzie używane do transorbitalu) tuż nad jamą oczną pacjenta, mając znacznie łatwiejszy dostęp do obszaru mózgu, do którego można dotrzeć w porównaniu z metoda przedczołowa.
Z biegiem czasu i postępu badań psychiatrycznych tytuł „cudownego wyleczenia” lobotomii został zastąpiony statusem „psychicznego okaleczenia”.
To negatywne powiązanie nasiliło się z powodu następstw, które lobotomia wywołała u większości pacjentów poddanych tej technice.
Egas Moniz poinformował, że lobotomię należy wykonywać tylko w skrajnych przypadkach, na przykład, gdy pacjent wykazywał zachowania samobójcze lub bardzo gwałtowne.
Ale technika opracowana przez Portugalczyków stała się nieodpowiedzialna na całym świecie, szczególnie w Japonii i Stanach Zjednoczonych. W tych krajach niektórzy neurochirurdzy wykorzystywali lobotomię do wyciszania pacjentów psychiatrycznych, którzy uważani byli za „uciążliwość społeczną”, a nawet u dzieci sklasyfikowanych jako „źle zachowane”.
Wraz z odkryciem pierwszych leków przeciwpsychotycznych lobotomia zaczęła zanikać. W połowie lat 50. technika ta została zakazana w większości krajów świata.
Efekty lobotomii
Lobotomia może powodować poważne zmiany osobowości jednostki, jak również nieodwracalne uszkodzenia niektórych podstawowych funkcji osoby, takich jak na przykład mowa i zdolność do wyrażania swoich uczuć. Zasadniczo osoba przechodząca lobotomię zaczyna żyć w stanie wegetatywnym.
W niektórych przypadkach lobotomia była stosowana jako metoda prania mózgu . Na przykład zdrowa osoba została poddana tej technice w celu celowego „zniszczenia” swojego mózgu i zapewnienia większej kontroli zachowania tej osoby.
Wśród innych negatywnych konsekwencji spowodowanych lobotomią są wysokie ryzyko zakażenia i krwotoków śródczaszkowych, które doprowadziły do śmierci większości pacjentów.
Zobacz także: znaczenie psychologii.
