Fowizm

Czym jest fowizm:

Fauvism to awangardowy francuski ruch artystyczny, który wyłonił się na początku XX wieku, znany głównie z użycia mocnych i czystych kolorów, a także dzieł, które uniknęły zasad rzeczywistości .

Fowizm był pierwszą awangardą XX wieku, ale nie był uważany za ruch zorganizowany, ponieważ w przeciwieństwie do innych ruchów artystycznych nie miał manifestu ani pozycji społeczno-politycznej.

Artyści Fowizmu nie interpretują sztuki jako narzędzia intelektualnego ani nie wyrażają stanowisk politycznych, fauviści jedynie odtwarzają subiektywność emocji.

Nazwa tego ruchu wywodzi się z francuskiego wyrażenia „ les fauves ”, co dosłownie oznacza „dzikusy”, stworzone przez krytyka sztuki Louisa Vauxcellesa, podczas wystawy w „Salon des Independentes”, nawiązującej do „puryzmu” i intensywności kolorów, które artyści wykorzystali w swoich pracach.

Prace Van Gogha i Gauguina są jednymi z głównych odniesień do fowizmu, a także sztuki afrykańskiej, zwłaszcza masek, których główną cechą były ciepłe i mocne kolory.

Zobacz także: znaczenie sztuki współczesnej.

Wśród artystów, którzy wyróżniali się jako przedstawiciele ruchu fowizmu, są: Henri Matisse (1869 - 1954), Georges Braque (1882 - 1963), Paul Cézanne (1839 - 1906), Albert Marquet (1875-1947), George Rouault - 1958) i Andre Derain (1880-1954).

Niektóre prace, które wyznaczają tę awangardę, to: „Kobieta z czapką” (1905, Matisse); „Taniec” (1910, Matisse); „The Port of London” (1906, André Derain); „Port Anvers” (1906, Georges Braque); między innymi.

Charakterystyka fowizmu

  • Intensywne korzystanie z czystych (niezmieszanych) kolorów, podkreślających żółty, czerwony i niebieski;
  • Brak zaangażowania w rzeczywistość;
  • Wolność od koloru (użyj subiektywnie kolorów);
  • Moralizacja, melancholia i smutek były reprezentowane w łagodny i radosny sposób;
  • Kolory muszą przekazywać pozytywne emocje;
  • Brak krytycznych lub politycznych intencji;
  • Twórz bez związku z uczuciami lub intelektami.

Fowizm w Brazylii

Całkowity styl fowizmu nigdy nie został przyjęty przez żadnego brazylijskiego artystę, ale niektóre cechy i typowe elementy dzieł Fauwistów zostały wykorzystane przez malarzy takich jak Artur Timóteo da Costa (1882 - 1923), Mario Navarro da Costa (1883 - 1931) i Inamá José de Paula (1918 - 1999).